Στο πρόσφορο έδαφος του παραδοσιακού ασιατικού βελονισμού, η αποτελεσματικότητα του οποίου διαφαίνεται από τη μακραίωνη αντοχή του στο χρόνο, έχει τεκμηριωθεί με σύγχρονες ερευνητικές μεθοδολογίες και έχει εξηγηθεί με την επιστήμη της νευροφυσιολογίας, βλαστάνουν νέες μέθοδοι που προσεγγίζουν το θεραπευτικό στόχο από διαφορετικές γωνίες. Τέτοιες μέθοδοι είναι πολλές, ενδεικτικά μόνο μπορούμε να αναφέρουμε τον ωτοβελονισμό, τη μέθοδο εξισορρόπησης Tan, τη μέθοδο Master Tung κ.λπ.
Το 1973 ο ιδιοφυής Ιάπωνας ιατρός Toshikatsu Yamamoto παρουσίασε τη μέθοδο YNSA (Yamamoto New Scalp Acupuncture) που καταλαμβάνει έδαφος παγκοσμίως λόγω της εξαιρετικής αποτελεσματικότητάς της.
Πρόκειται για μικροσύστημα, όπως ονομάζονται περιοχές του σώματος στις οποίες αντικατοπτρίζονται σε μικρογραφία μεγάλες ανατομικές περιοχές.
Τέτοια συστήματα είναι προ πολλού γνωστά στην ανατομία και τη νευροφυσιολογία από την αποτύπωση ολόκληρου του σώματος στην πρόσθια κεντρική έλικα του εγκεφάλου (κινητική) και την οπίσθια κεντρική έλικα (αισθητική), όπου είναι γνωστά τα ανθρωπάρια που παρουσιάζουν την εκπροσώπηση κάθε περιοχής του σώματος σε καθεμία από αυτές τις έλικες. Η μελέτη των βελονιστικών σημείων αναδεικνύει διαρκώς νέα μικροσυστήματα σε περιοχές του σώματος, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται εντυπωσιακά. Καθένα από αυτά αποτελείται από σημεία που συνδέονται αντανακλαστικά με απομακρυσμένη περιοχή του σώματος, κατά τρόπο ώστε πάνω στα σημεία αυτά μπορεί κανείς να αποτυπώσει γραφικά την απομακρυσμένη περιοχή.
Η μέθοδος του κρανιο-βελονισμού Yamamoto επεμβαίνει σε πολυάριθμα μικροσυστήματα στην περιοχή κυρίως του κρανίου, χρησιμοποιεί όμως άλλα μικροσυστήματα στον κορμό και τα άκρα για διαγνωστικούς λόγους και για άμεση αξιολόγηση του θεραπευτικού αποτελέσματος.
Η μέθοδος κρανιο-βελονισμού Yamamoto αποτελείται από δύο μέρη: Τη διάγνωση και τη θεραπεία. Η διάγνωση επιτυγχάνεται με λεπτομερή λήψη ιστορικού και με ψηλάφηση σε μικροσυστήματα των άνω άκρων, του τραχήλου και της πρόσθιας επιφάνειας του κορμού. Από την ψηλάφηση γίνεται εντοπισμός των σημείων του κρανίου που είναι ευαίσθητα και χρειάζονται θεραπευτικούς χειρισμούς. Οι θεραπευτικοί χειρισμοί συνίστανται σε βελονισμό ή απλή πίεση ή μάλαξη σε σημεία μικροσυστημάτων του κρανίου ή σε σημεία (λέγονται σημεία Ύψιλον) που αντιστοιχούν στους γνωστούς βελονιστικούς μεσημβρινούς της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής.
Όπως αναφέραμε μετά τη λήψη του ιστορικού γίνεται ψηλάφηση περιοχών κυρίως των άνω άκρων και του λαιμού, από όπου αποφασίζονται τα σημεία που θα βελονιστούν. Το αποτέλεσμα πρέπει να είναι άμεσο, από την πρώτη βελόνα. Μόλις εισαχθεί δηλαδή η πρώτη βελόνα, ακολουθεί νέα ψηλάφηση και αναμένεται να διαπιστωθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα ο ασθενής ερωτάται αν διαπίστωσε βελτίωση του ενοχλήματος του. Αν η βελτίωση είναι μερική, τοποθετούνται ακόμη μερικές βελόνες (λίγες) για ενίσχυση και σταθεροποίηση του αποτελέσματος. Οι βελόνες παραμένουν στη θέση τους 20 λεπτά. Συχνά τοποθετούνται σε σημεία που θέλουμε να διεγείρουμε αυτοκόλλητα με μικροσκοπικά σφαιρίδια, τα οποία ασκούν μια ήπια αλλά διαρκή πίεση στο βελονιστικό σημείο, με σκοπό τη διατήρηση του αποτελέσματος που έχει επιτευχθεί.
Μεταξύ των πλεονεκτημάτων του κρανιο-βελονισμού είναι η χρήση εξαιρετικά μικρού αριθμού βελονών και το άμεσο αποτέλεσμα. Χρησιμοποιείται ως συμπληρωματική μέθοδος σε πολλές παθήσεις κυρίως νευρολογικές, όπως ινομυαλγία, νόσος του Parkinson και παρκινσονικά σύνδρομα, πολλαπλή σκλήρυνση, χρόνιος πόνος, μυοσκελετικά σύνδρομα, ημικρανία, αφασία, παραλύσεις από αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, εμβοές, ίλιγγος κ.λπ.
